".. perypetie pana po pięćdziesiątce "na rozdrożu" ogląda się raz z rozrzewnieniem, raz z rozbawieniem, kiedy indziej we wzruszeniu. Payne wie, w jakich proporcjach odmierzać cierpki humor (często bardzo zabawny) ze stonowaną ironią i nutą pokrzepienia. Miesza składniki jakby od niechcenia, z wielką swobodą, biglem, chciałoby się rzec. U niego nawet największy idiota (przykładem chłopak córki Matta, Sid) może wykazać się niespodziewaną mądrością, największy, za przeproszeniem, skurczybyk, może okazać serce. W końcu wszyscy kisimy się w tym samym piekiełku własnych niespełnionych ambicji, urazów, nieszczytnych namiętności. Choć zabrzmi to zapewne patetycznie, to wszystko sprowadza się do tego, że trzeba sobie czasem pomagać, wybaczać..."

czytaj pełen tekst recenzji